تاب باقی در ساختمان سازی به زیبا سازی محیطی کمک شایانی میکند .
به قسمتی از سازه گفته می‌شود که بعد از برداشتن کفراژها (قالب‌های بتنی) باقی می‌ماند. به عبارت دیگر، تاب باقی همان قسمت‌های سازه است که در نهایت شکل نهایی و باربری دائمی ساختمان را تشکیل می‌دهند.
تاب باقی معمولاً شامل موارد زیر است:
1. سقف‌ها: قسمت‌های بتنی یا فلزی که پس از برداشتن کفراژهای سقف باقی می‌مانند.
2. دیوارها: دیوارهای بتنی یا بنایی که پس از برداشتن کفراژهای دیوار باقی می‌مانند.
3. ستون‌ها: ستون‌های بتنی یا فلزی که پس از برداشتن کفراژهای ستون باقی می‌مانند.
4. تیرها: تیرهای بتنی یا فلزی که پس از برداشتن کفراژهای تیر باقی می‌مانند.
5. پی‌ها: قسمت‌های بتنی پی که پس از برداشتن کفراژهای پی باقی می‌مانند.
تاب باقی ساختمان باید به گونه‌ای طراحی و اجرا شود که علاوه بر تحمل وزن خود، بتواند بارهای جانبی مانند باد و زلزله را نیز تحمل کند و پایداری و استحکام کافی داشته باشد.
برای بهینه سازی تاب باقی در طراحی ساختمان، می‌توان از چند اصل و روش مهم استفاده کرد:
1. انتخاب مصالح مناسب:
– استفاده از بتن با مقاومت مکانیکی و دوام مناسب
– استفاده از فولاد با مقاومت و کیفیت مطلوب برای تیرها و ستون‌ها
– انتخاب مصالح سبک‌وزن اما مقاوم برای سقف‌ها و دیوارها
2. بهینه‌سازی ابعاد و شکل هندسی المان‌های سازه‌ای:
– طراحی ابعاد بهینه برای تیرها، ستون‌ها و دیگر اجزای سازه
– استفاده از شکل‌های هندسی مناسب برای افزایش کارایی و مقاومت
3. بهبود نحوه توزیع بارها در سازه:
– طراحی سیستم‌های باربر مناسب برای انتقال بارها به پی
– استفاده از سازه‌های نامعین برای توزیع بهتر بارها
4. افزایش سختی و مقاومت سازه:
– استفاده از اتصالات قوی و مناسب بین اجزای سازه
– پیش‌بینی مکانیسم‌های شکست و طراحی برای آن‌ها
5. بهینه‌سازی تنش‌های داخلی:
– کاهش تنش‌های ایجاد شده در اجزای سازه
– افزایش سطح مقطع و ضخامت در نقاط پر تنش
با به کارگیری این روش‌ها در طراحی سازه، می‌توان تاب باقی را به‌گونه‌ای بهینه سازی کرد که سازه ضمن تحمل بارهای مختلف، پایداری و استحکام کافی داشته باشد.
